ارایه و راست آزمایی مدلی برای استفاده از نایقینی مکانی به عنوان بافت در ارائه خدمات محدوده ای

امروزه استفاده از خدمات همراه برای بسیاری از مردم، به یکی از مهمترین و اساسی ترین نیازها تبدیل شده است. یکی از انواع خدمات همراهی که به کاربران ارائه می شود، خدمات محدوده مبنا به دلیل ماهیت مکانی آن مورد توجه این رساله دکتری قرار گرفته است. خدمات محدوده مبنا به آن دسته از خدماتی گفته می شود که مرتبط با محیط فیزیکی اطراف کاربر بوده و بر اساس مرز جغرافیایی محیط اطراف کاربر، خدمات مناسب به او ارائه می گردد. آنچه در این رساله پرداخته می شود، استفاده از نایقینی مکانی به عنوان بافت در ارائه خدمات محدوده مبنا می باشد. به عبارتی دیگر رفع تزاحمات بین سرویسهای اطلاعاتی مختلف مبتنی بر بافت نایقینی انجام می پذیرد. خدمات محدوده مبنا از جنبه های مختلف دارای نایقینی می باشد. نایقینی ناشی از خطا در تعیین موقعیت و نایقینی ناشی از ابهام در تعریف محدوده فیزیکی که در آن خدمات ارایه می شود از جمله مهمترین جنبه های نایقینی مکانی در خدمات محدوده مبنا هستند. برای مدلسازی، پیاده سازی و ارایه خدمات محدوده مبنا با استفاده از نایقینی مکانی در این رساله از دو نظریه مجموعه های راف و فازی استفاده شده است. پس از پیاده سازی خدمات محدوده مبنا با استفاده از نایقینی مکانی، که با استفاده از این دو نظریه ارایه شده بودند، ارزیابی و مقایسه کرده ایم. نتایج ارزیابی و مقایسه نشان از برتری 9/20% کارآیی خدمات محدوده مبنا بر اساس نظریه مجموعه های راف دارد در حالی که خدمات محدوده مبنایی که بر اساس نظریه مجموعه های فازی ارایه شده اند، دریک کاربرد مشخص، تعداد بیشتری را واجد شرایط دریافت خدمات تشخیص می دهند. در نهایت رضایتمندی بیش از 80% کاربران نشانه ای از موفقیت در نظر گرفتن نایقینی مکانی در خدمات محدوده مبنا می باشد.